Yıllarca, kendimiz başta olmak üzere, “Ot gibi yaşıyoruz, hiçbir şeye tepki göstermiyoruz” diye söylendik durduk.
Son bir hafta yaşananlar gösterdi ki, gerçekten otmuşuz meğer.
Nitekim Devlet suladıkça, kalabalıklar büyüdü.
Gazladıkça, gaza geldi.
Dün gece 12’de çıktım Ankara sokaklarına.
Başkent, İstanbul’a İzmir’e benzemez. Hafta sonu da olsa belli bir saatten sonra ancak birkaç genç grubu görürsünüz.
Onlar da biraz fazla ses çıkardı mı, anında polis aranır.
Ama dün gece Ankara sokaktaydı. Gece 3’te eve dönerken dahi korna sesleri ve sloganlarla inliyordu.
İntizam şehri Ankara asilik yapıyordu, yapmaya da devam ediyor.
Uzun zamandır ilk defa umutluyum.
“Taksim’e gelme” diyen Devlet, karşısında “Aksime çatma” cevabını veren büyük bir topluluk buldu.
Narsistlik karşısında, anarşistliği seçti.
Günlerdir yılmadan, usanmadan Hükümet’in “gaz”ını alıyor Türk halkı, hem de öyle bir alıyor ki çevre raporları açıklansa eminim ki Türk polisi ozon tabakasını delmiştir bir haftada.
Hiçbir görüşe, hiçbir partiye, hiçbir takıma sığınmıyor; rol kapmaya çalışmıyor, teşebbüs edenleri reddediyor.
Kışkırtmaya, provoke etmeye çalışanlara karşı, sürekli uyarı yapıyor.
Yıllardır kilitli olan kapılar bir bir açılıyor, sokakta çaresizlikle koşan insanlar hiç tanımadığı kişilerin evlerinde misafir ediliyor.
Sinir ötesi, suskun Türk medyasına inat, sınır ötesi yayınlar yapıyor uluslararası haber kanalları, hayranlıkla izliyor bizim medyanın çıkarları uğruna veya korkusundan görmediğini, gösteremediğini.
İnanıyorum ki, bu yalnızca bir sivil direniş değil.
Unuttuğumuz tüm değerlerin yükselişi…
İdeoloji değil, hak kavgası.
Kimliklerinden arınıp, tekrar insanlığını hatırlamak…
Biz ve onlar yerine, hepimiz olmak.
Her koyun kendi bacağından asılsın demeyi bırakıp, birlikte asılmak.
Şiddete maruz kalacağını bile bile inadına koşmak, korkusuzca ateşe elini uzatmak…
Uzun zamandır ilk defa umutluyum, ilk defa böylesine coşkuluyum.
Çünkü ümmet değil, millet olduk tekrar.
Bütün dünyaya, gerçekten de ot olduğumuzu gösterdik, sulandıkça büyüdük.
Gazlandıkça, gaza geldik.
Coplandıkça, toplandık…
Ve sonucu ne olursa olsun bu savaşı biz kazandık!
Türkan Şanverdi Avcı
2 Haziran 2013
yormayım sizi yorumumla kalpten gönüle çıkmışsınız hep orda kalın insan olmanın doruğunda
Ne güzel bir iltifat bu? Fazlasıyla mahçup ettiniz beni, teşekkür ederim.
Sevgi ve saygılarımla…