Sevgili Justin Kardeşim,
Sana bu satırları Türkiye’den yazıyorum.
2 Mayıs’ta İstanbul’a geleceğini duydum ve ablan (belki de teyzen) olarak acilen sana yazma ihtiyacı hissettim.
Yol yakınken vazgeç evladım…
Sen gittiğin ülkelerde hayranlarının üzerine atlamasına alışıksın, lakin bilmezsin bizde biber-i demokrasi var.
Öyle ki, İstanbul havaalanında “just’indim mumy” (şimdi indim anne) diye anneni arayamadan, “Amerika’dan Bi(e)ber gelmiş diyerek” alanda bekleyen kızların üzerine püskürtüverirler seni maazallah.
Nitekim bizde bir vatandaş normal, iki vatandaş pişti, 3 vatandaş okeye dördüncü bulamadığından dertli, 4 vatandaş potansiyel darbeci kategorisinde sayılmakta.
Hal böyle olunca da “bas bas biberleri vatandaşaaa, bir daha mı gelicez dünyayaaaaaa” nakaratını pek seviyoruz.
Yaşın münasebetiyle bilmezsin ama biz çocukken senin memleketinden ithal bir çizgi film vardı.
Abner adından bir beyzbol topunun hikayesinin anlatıldığı çizgi filmin en önemli repliği “hadi biraz biberleyelim”di.
Toplu sporlara ilişkin bütün bilgisi istop, yakar top, futbol hadi biraz da basketbol ve voleybol olan bizler de sanki ömrümüz beyzbol sahasında geçmiş gibi, sokaklarda “hadi biraz biberleyelim” der dururduk.
Söyleye söyleye ne oldu?
Biz büyüdük de hakikaten biberlendi dünya.
– Tarihi sinema kapatılmasın!
– Hadi biraz biberleyelim…
– Adli, vicdani hata yapılmasın!
– Hadi biraz biberleyelim…
– Milli bayramımızı kutlayacağız!
– Hadi biraz biberleyelim…
– İşyerinde hukuki haklarımızın peşindeyiz!
– Hadi biraz biberleyelim…
– Haktan falan vazgeçtim, iş istiyorum sadece!
– Hadi biraz biberleyelim…
– Bayrak açacağız.
– Hadi biraz biberleyelim…
– Bak Beyim, sana iki çift lafım var.
– Hadi biraz biberleyelim… (Yaşar Usta mı sandın kendini?)
Anlayacağın, buraya gelmen senin için ciddi risk taşıyor Justin’cim.
“Hazır Amerika’dan ithal Bi(e)ber gelmiş, hadi biraz biberleyelim” diye seni daha alanda kızlara püskürtürler, benden söylemesi.
Gözlerinden öperim…
YazmanyaC 