Sevgili Babacığım,

Bugün senin doğum günün…

Sen rakamların uyumunu seversin, bugün de 13/03/13 olduğu için sana yazmak istedim. (Daha doğrusu henüz yazamadığım için anneme rica ettim)

Ne yazık ki doğum günün için bir hediye alamadım.

Oysa sana teşekkür etmeyi ne çok istiyordum…

Bana bir “can” verdiğin için…

Daha doğmadan kendimi özel hissettirdiğin, benden bahsederken “benim oğlum başka” diye gururlandığın için…

Anneme, ailemize olan sevgini her fırsatta gösterdiğin, bize harika bir “yuva” sunduğun için…

Kimi zaman çok ama çok korksan, geleceğimizle ilgili endişeler duysan da bunu bize yansıtmadığın için…

Evde olsan da olmasan da her gün “oğlum nasılsın?” diye sorduğun ve gerçekten beni dinlediğin için…

Beni böylesine sevdiğin ve dünyanın en güvenli yerinde hissettirdiğin için…

Kızdığında benden özür beklediğin kadar, haksızlık ettiğinde yaşıma bakmadan özür dilemekten çekinmediğin için…

Benim en iyi oyun arkadaşım olduğun, saçma oyunları birlikte uydurup kahkahalarla yerlerde yuvarlanırken annem bize söylendiğinde, çaktırmadan göz kırptığın için…

Benimle ilgili hayaller kurduğun ve bunları büyük bir heyecanla anneme anlatırken onu da kocaman gülümsettiğin için…

Biliyorum, bu hayallerini her zaman gerçekleştiremeyecek, hatta bazen seni hayal kırıklığına uğratacağım…

Hayata dair öğütlerini ve deneyimlerini benimle paylaşırken seni sabırsızlık ve bezginlikle dinleyeceğim belki…

Seni anlamadığımı söylediğinde, cevap olarak “zaman değişti, ama sen eski kafalı kalmaya devam ediyorsun” diyeceğim belki sana… 

İşlerimin yoğunluğundan sana yeteri kadar vakit ayıramayacak, tatilleri bayramları arkadaşlarımla geçirmeyi tercih edeceğim… Böyle anlarda bir telefonun yeterli olacağını düşüneceğim…

Annem ilgisizliğimden yakınırken bile, sen ağzını açıp tek kırgın sözcük etmeyeceksin…

Çünkü hep söylediğin gibi “Üstüne varma, o sadece bizim çocuğumuz değil, bir birey. Kendi doğruları var” diyeceksin…

Ve ben hayatta hep tek başına, dimdik ayakta durmuş; yalnızlığı ile zenginleşmiş babamın, bana sunduğu “yalnızlık” fırsatının aslında “kendim olma adımları” olduğunu hiç anlayamayacağım belki…

Belki zamanından çok geç fark edeceğim hayatla birlikte tenime, ruhuma, kişiliğime sinen “babam” kokusunu…

Belki hayattaki en yakın arkadaşım; belki de değerini ancak yitirdikten sonra anlayacağım hazinem olacaksın…

“Babam olmanın” ne büyük bir şans olduğunu sana hiçbir zaman yeterince anlatamayacağım belki…

Yine de sen en sessiz teşekkürlerimi bile hep duyacak, hep bileceksin…

Çünkü sen benim babamsın, bana can verensin…

Anlayamayacak, göremeyecek kadar kör olduğum anlarda bile yüreğime, bana en yakın olansın…

Kendimi her yalnız hissettiğimde elimi uzatacağım, koca yürekli adamsın…

Sana her gün dediğim gibi, seni çok seviyorum ve inan “başka kimsenin” oğlu olmak istemezdim.

İyi ki doğdun, iyi ki varsın, iyi ki benim babamsın…

 Oğlun

Yiğit Fuat Avcı

13/03/13