Beklenen kıyamet kopmadığına göre, hepimiz yeni yıla odaklanabiliriz artık.

Her yeni yılda, geleceğe dair kehanet ve umutların sıralanması bir gelenektir malumunuz.

Siyasetçiler, refah ve huzur diler örneğin. (Tabii tekrar seçilebilme ve dahası ilelebet o koltukta kalma şeklindeki asıl dilekleri, içlerindedir)

Güzellik yarışmasında dereceye girenler “tüm dünya için barış ve kardeşlik” dileklerini sıralar uzun kirpiklerini kırpıştırarak.

Bekarlar evlenmeyi (ki evlenince çoğu boşanmayı); çocuksuzlar çocuk ister.

Hastalar sağlık, işsizler iş, fakirler para, zenginler daha fazla para, öğrenciler sınavları atlatma derdindedir.

Ben 2013’ten ne istiyorum, ne bekliyorum diye düşündüm bugün.

Sonra karar verdim, sadece “vicdan ve adalet” hayal ediyorum.

Kendime dair adalet anlayışım, basit ve net: ben zayıflayamıyorsam Tanrı çevremdeki herkesi şişmanlatsın!

Vicdan derseniz; bilerek isteyerek kimseye kötülük yapmayayım, kimsenin kalbini kırmayayım, ruhunu zedelemeyeyim.

Ülkeme dair beklentilerim ise çok daha zor.

Hukuk önünde herkesin eşit olmasını istiyorum.

Suçluların cezasını çekmesini, suçsuzların özgürlüğe kavuşmasını…

Ve ikisi arasındaki dengenin bu derece şaşmış olmamasını…

Örneğin çocuğunu kaybetmiş bir anaya, “tek suçlu sensin” denmemesini, tüm sorumluların hesap vermesini…

Suçunun ne olduğunu bilmeyen insanların yıllarını hapiste geçirmemesini, yolunu yordamını bulanların ellerini kollarını sallayarak aramızda gezinmemesini…

Vicdanların üzerindeki tozun temizlenmesini, çocukların anasız babasız kalmamasını; kimsenin kalleş kurşunlara bombalara sığınmamasını…

Kul hakkı yemenin o kadar kolay olmamasını, yapanların ve yapmaya yeltenenlerin, en başta da kendi karanlıklarında nefessiz kalmasını…

Çünkü ne zenginlik, ne sağlık, ne mutluluk, ne başarı; ancak içimizdeki vicdan ve adalet duygusudur, bizi aydınlığa taşıyacak olan…

İnsanlığımızın üzerine çökmüş karabasanı kovacak; sadece kendimizi düşünmekten bizi alıkoyacak olan…

Aksi halde, yeni yılda olduğu gibi gelecekte de kendi kıyametimizde yok olmaya mahkumuz hepimiz.

Bugün hala yaşıyor olsak dahi…