Anlaşıldı, siz bu işi beceremeyeceksiniz.

Belki çoktan anlamıştık da, Atamızın emanetiydiniz yine de, sığındığımız bir limandınız…

Ama artık eminim, siz Cumhuriyetin de Halkın da partisi değilsiniz.

Olamayacaksınız da…

Bizim bütün çabamıza rağmen, bir türlü adam edemediğimiz çocuğumuz olarak kalacaksınız.

Zira geçtim iktidarı, muhalefeti bile adabıyla beceremiyorsunuz.

Yeter artık CHP, yeter artık o çatı altında toplananlar.

Ya bir an önce silkelenin, kendinize gelin.

Ya da oturduğunuz yerden meydanlarda direnenleri savunmayın, onların cesaretine sığınıp da muhalefet etmeye çalışmayın.

Çünkü inandırıcı değilsiniz.

Hele de en başından beri “onların” yanı başında olan, TOMA’ların önünde kendini siper eden “kadını” görmezden gelirken, bilin ki hiç inandırıcı değilsiniz.

Samimiyetiniz iki beden büyük geliyor üzerinize…

İnanmıyorum size, güvenmiyorum…

Dahası Atamın emanetine hıyanet ettiğinizi düşünüyorum.

Çünkü O, kadına değer verirdi, bir ulusun ancak kadınlarla birlikte yükseleceğine ve ilerleyeceğine inanırdı.

Oysa siz, korkuyorsunuz kadınlardan, hele de yürekli ve akıllı kadınlardan.

Özü, sözüyle bir kadınlardan…

Ödünüz patlıyor…

Koltuklarınız daha kıymetli çünkü vatandan ve aydınlıktan.

Bilin ki çok fena sıkıldık sizden…

Kalkıp da bir mum yakmak yerine, oturduğunuz yerden söylenmenizden…

Gün ışığını getirebilecek olanları desteklemek bir yana onlara koymaya çalıştığınız engellerden…

Ben 37 yaşında bir Türk kadınıyım…

Halkın minicik bir parçasıyım belki ama Cumhuriyete yürekten bağlı halktan biriyim.

Ve sizin ne beni ne de Cumhuriyeti temsil ettiğinize inanmıyorum.

Tersine üzülüyorum hatta kahroluyorum, Atamın emanet ettiği ilkeleri, kültürü böyle yok saydığınız için…

Bizi anlamak zahmetine katlanmadığınız için.

Bizlerden bu kadar uzak olduğunuz için.

Ve bu nedenle, asla kazanamayacağınız için.

Ne bu Cumhuriyetin ne de bu Halkın Partisi olamayacağınız için…

Yeter artık, ya silkelenin, kendinize gelin.

Ya da gölge etmeyin, yeter…